ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΝΑ ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ: ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΧΗ ΘΑ ΠΕΦΤΕΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ …ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ…ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΣΟΥΖΟΥΝ… ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΕ!
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ E-MAIL :
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ….κι άλλων ευπέπτων…
 ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ ΝΑ
ΣΠΟΥΔΑΣΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΑΥΤΑ:

ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΟΥΝ! ΑΠΟ ΤΟΥΣ 1000 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΝΟΝ 1-3 ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ….ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΔΕΝ ΤΑ ΖΗΤΑΕΙ. ..Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΤΑΞΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ…ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ…

Από το 1968 η Εταιρία Δημοσιογραφικών Μελετών το φωνάζει: Διαλέγουμε τους σπουδαστές μας… Περνάμε από τεστ τους υποψηφίους. Αν δεν έχουν τα φόντα δεν τους δεχόμαστε… Τους προσγειώνουμε! Δεν θέλουμε “πεταμένα λεφτά” χωρίς αντίκρυσμα και πικραμένους με τα πτυχία τους κρεμασμένα στο ντουβάρι.

Επι κεφαλής των σπουδών δημοσιογραφίας είναι ο κέρβερος και θρυλικός ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ ένας από τους μεγαλύτερους ρεπόρτερ που γέννησε ποτέ ο τόπος αυτός.Αφού φαντασθείτε ακόμη και στον γιό του, Μάκη Βραχιολίδη γνωστό και πετυχημένο ήδη δημοσιογράφο και εκδότη άργησε να του δώσει το “δακτυλίδι”, το όβερ…, παρά το γεγονός ότι δούλευε δίπλα του, σπούδαζε κι ασκούνταν στη δημοσιογραφία από παιδί 12 ετών!

Έτσι απλά να το ξέρετε και να μην ονειροπολείτε άστοχα.Να μην έχετε αυταπάτες και φαντασιώσεις! Η δημοσιογραφία είναι δύσκολη ερωμένη. Μπορεί εσύ να της κάνεις γλυκά μάτια… Αλλά το θέμα είναι αν ΕΣΥ αρέσεις στη δημοσιογραφία.. Αλλιώτικα δεν σου κουνιέται!


ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ




Το εξώφυλλο των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, απ΄όπου και το απόσπασμα που βλέπετε εδώ.
Eπειδή πολλοί μας ρωτάνε για τους όρους εγγραφής στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ σας δίνουμε τις αναγκαίες πληροφορίες. Συμπληρώστε αυτά που σας ζητούνται κι αμέσως μετά απολαύστε ένα κομβικό μάθημα-κλειδί στη δράση του δημοσιογράφου… Και μην ξεχνάτε ότι η δημοσιογραφία είναι επικοινωνία..Και εργαλείο στη δουλειά του δημοσιογράφου είναι σήμερα το τηλέφωνο.Πόσο καλά όμως ξέρει να το χρησιμοποιεί; Το μάθημα αποτελεί αποκλειστικότητα της Ε.Δ.Μ. και φυσικά δεν διδάσκεται πουθενά, σε κανένα Πανεπιστήμιο!

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ-ΑΝΑΓΚΑΙΑ!

Για να αρχίσετε τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ , ακλοθουθείστε τα πιο κάτω βήματα … Προηγουμένως όμως θα πρέπει να ταξιδέψετε προσεκτικά στις ιστοσελίδες www.pressliberty.wordpress.com ‘ηwww.pressbank.blogspot.com , όπου θα βρείτε-να ψάξετε, πληζ…– πλούσια κατατοπιστική πληροφόρηση, ώστε μόνοι σας να αντιληφθείτε ..αν κάνετε για τη δημοσιογραφία…

ΑΙΤΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ

Παρακαλώ, όπως με εγγράψετε στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Ονοματεπώνυμο:
Όνομα πατρός:
Έτος γεννήσεως: Διεύθυνση κατοικίας:.
.Πόλη. . .
Αριθμός Ταυτότητας:
Γραμματικές γνώσεις-σπουδές:.
ΤΗΛΕΦΩΝΑ:
ΚΙΝΗΤΟ:.:……………….
e-mail:.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ………………………………………
Υπογραφή……………………………………………..
EΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ:
1)Γιατί θέλετε να γίνετε δημοσιογράφος;
2)Τι περισσότερο σας έλκει από τη δημοσιογραφία;
3)Έχετε δοκιμάσει άλλοτε να ασχοληθείτε με τον Τύπο;
4)Γράφετε και πώς ξέρετε ότι γράφετε καλά;
5)Σε ποιον ειδικά δημοσιογραφικό τομέα θα θέλατε να ασχοληθείτε;

TO KΟΣΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ:

Οι σπουδές είναι ταχύρυθμες και διαρκούν ένα έτος.Το κόστος τους ανέρχεται σε 500 ευρώ, καταβαλλόμενα σε 2 δόσεις ισόποσες ήτοι 250 ευρώ κατά την έναρξη των μαθημάτων κι η άλλη δόση μετά τη λήξη του πρώτου 6/μηνου.Τα ποσά κατατίθενται στον τραπεζικό λογαριασμό της ΕΘΝΙΚΗΣ: Νο:271/748513-14
Ο σπουδαστής , από τη πρώτη μέρα ρίχνεται στο ρεπορτάζ της επικαιρότητας κι ανάλογα με τη δράση του αξιολογείται. Ανάλογα με τα αποτελέσματα που παράγει, γίνονται παρατηρήσεις και δίδονται συγκεκεριμένες οδηγίες….που είναι τα πιο ουσιαστικά καίρια μαθήματα.
Ο σπουδαστής οφείλει από την αρχή να μας δηλώσει πόσον ελέυθερον χρόνο διαθέτει ημερησίως ή εβδομαδιαίως για την ενασχόλησή του με τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ « Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ» , ώστε αυτά να κινηθουν μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του .
Για τη διευκόλυνση των κινήσεων και επαφών του, εκδίδεται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, όπότε απαιτείται η αποστολή φωτογραφίας του (κεφάλι) με e-mail. Στη διεύθυνση:pressbank10@gmail.com, ή pressliberty@gmail.com
Ταυτόχρονα με την έναρξη των μαθημάτων ο σπουδαστής οφείλει να μας αποστείλει μια σειρά προτάσεών του για θέματα που νομίζει ότι μπορεί να χειριστεί δημοσιογραφικά .. κι απαραιτήτως ενα -δύο δείγματα γραφής του –κείμενα- πάνω σε παλαιότερες εργασίες του, ή και τωρινές.
Με όλα αυτά τα προκαταρτικά η ΕΤΑΙΡΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ που έχει την ευθύνη των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ θα oδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα για το περαιτέρω χειρισμό του σπουδαστή. Τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ δεν είναι κονσέρβα.,αλλά διαμορφώνονται ανάλογα με την προσωπικότητα και τις τάσεις του σπουδαστή. Δηλαδή ,αν σπουδαστής έχει τάση προς το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ ή το πολιτικό, δίνουμε έμφαση σ΄αυτά κι όχι π.χ. στο αθλητικό… που είναι ξένο προς τα ενδιαφέροντά του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διδαχθεί και τα άλλα είδη της δημοσιογραφίας. Με άλλα λόγια με το πρώτο μάθημα τον βάζουμε στο κλίμα της εξειδίκευσης, που είναι άλλωστε και το χαρακτηριστικό της σημερινής εποχής. Κι ασφαλώς καινοτομούμε διθνώς., όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί…
Φιλικά και καλό κουράγιο…
ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΡΤΑΣ
Διευθυντής σπουδών
_______________________________

Στον ιστότοπο αυτό, έως στιγμής παρουσιάζουμε σκόρπια μερικά από τα scoop του θυελώδους ρεπόρτερ ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ… Αλλά έχει κι άλλη πλευρά ο “αστροναύτης αυτός” του Τύπου. Λατρεύοντας με πάθος τη δημοσιογραφία και βλέποντας γύρω του οι συνάδελφοί του να έχουν μεσάνυχτα από πολλά, δημιούργησε την πρώτη σχολή Δημοσιογραφίας στην Ελλάδα ΜΕ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ, στα 1968. Κάτι εντελώς φανταστικό για την εποχή εκείνη, μια και οι δημοσιογραφικές σχολές στα Πανεπιστήμια, ιδρύθηκαν κατά πολύ αργότερα, μετά από 15 χρόνια τουλάχιστον.

Σχεδον ταυτόχρονα με τον Απ.Βραχ. βγήκε και ο Χρήστος Πασαλάρης με δική του αντίστοιχη σχολή ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ, η οποία όμως δεν φτούρησε… δεν προχώρησε.
Θα σας δώσουμε πιο κάτω ένα κεφάλαιο από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ , που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, σχεδόν καταλυτικό και χρήσιμο όχι μόνο στους δημοσιογράφους αλλά και σε κάθε άνθρωπο. Αφορά την επικοινωνία μας με το τηλέφωνο ..
Απ΄ό,τι ξέρουμε αντίστοιχο κείμενο δεν υπάρχει πουθενά. Είναι πρωτότυπο, μοναδικό κι αποκαλυπτικό και προ παντός διδακτικό.
Δείτε το ολόκληρο το καταλυτικό ΜΑΘΗΜΑ :  


ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ( ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΜΑΘΗΜΑ)


Το εξώφυλλο των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, απ΄όπου και το απόσπασμα που βλέπετε εδώ.
Η τέχνη του τηλεφωνείν και τα απλά μυστικά της για να… “βγεί”
η πολυπόθητος είδηση
Το τηλέφωνο, το μολύβι,και το μπλοκάκι τα μόνα όπλα του ρεπορτέρ.
*Ο τηλεφωνικός Κατάλογος δίνει πολλές λύσεις στα “ψαξίματα” του Ρεπόρτερ.
* Ο Ρεπόρτερ χρειάζεται να μάθει να διαβάζει τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Η μάχη για να βγεί η είδηση ξεκινάει από το πρωϊ ,γύρω στις 10.00 ή ακόμη πιο νωρίς, γιατί η είδηση δεν έχει σταθερό ωράριο. Είναι απρόοπτη και δεν ξέρεις πού και πότε θα χτυπήσει.
Συνήθως η είδηση χτυπάει στο τηλέφω-νο.΄Ενας ανώνυμος αναγνώστης η ο οργανωμένος μας πληροφοριοδότης σπεύδει να μας ενημερώσει για κάποιο συμβάν.
Από αυτή τη στιγμή αρχίζει το τρέξιμο, που σταματάει λίγες ώρες προτού τυπωθεί η εφημερίδα, ασχέτως αν ακόμη το γεγονός συνεχίζει να είναι εν εξελίξει.
Η εφημερίδα πρέπει να εκδοθεί σε συγκεκριμένη ώρα και μέχρις σ΄αυτό το όριο Dead Line, ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει συγκεντρώσει τις καλύτερες δυνατές πληροφορίες, να τις έχει γράψει, στον Ηλεκτρονικό του Υπολογιστή απ’ όπου άλλοι άνθρωποι της εφημερίδας θα το “μεταφέρουν” στα δικά τους κομπιούτερ, εντάσοντας το ρεπορτάζ στην ύλη της αυριανής έκδοσης.
Δύο είναι τα βασικά εργαλεία του ρεπόρτερ:
1)Το τηλέφωνο, -κινητό ή σταθερό-
2)Οι τηλεφωνικοί κατάλογοι.
Θα προσθέταμε κι άλλα δύο:Το στυλό, μολύβι και το μπλοκάκι σημειώσεων, που δεν θεωρούνται και τόσο αυτονόητα, διότι πολλές φορές, πάνω στη βιασύνη, αυτά απουσιάζουν από το τσεπάκι του ρεπόρτερ και μετά πελαγώνει…
Διότι, αν ξάφνου χρειαστεί, να σημειώσει ένα κρίσιμο αριθμό αυτοκινήτου, που διέρχεται από μπροστά του, και δεν έχει μολύβι και χαρτί, καταλαβαίνετε σε τι δράμα βρίσκεται ο άνθρωπος. Αυτά, τα τόσο απλά πραγματάκια, έχουν κρίσιμη αξία.
Τις περισσότερες των επαφών του ο δημοσιογράφος τις κάνει με το τηλέφωνο.
Με τις πηγές του, με τους πληροφοριοδότες του, με επισήμους και ανωνύμους. ΄Ολα γίνονται με το τηλέφωνο. Για την αρχική είδηση, για τα συμπληρωματικά στοιχεία που απαιτούνται, για τη διασταύρωση της αλήθειας, όλα γίνονται μέσω τηλεφωνού.
Όταν παραστεί ανάγκη, πραγματοποιεί και προσωπικές επαφές με τα άτομα εκείνα που πρωταγωνιστούν στο γεγονός,είτε γιατί οι συνθήκες τον υποχρεώνουν προς τούτο, είτε γιατί κρίνεται ότι η παρουσία του ρεπόρτερ , στο συμβάν θα προσδώσει μεγαλύτερη δυναμική στο ρεπορτάζ, αφού θα φανεί ότι η εφημερίδα είναι “πανταχού παρούσα στα γεγονότα”.
Τηλεφωνικός καταλογός: το Κλειδί επικοινωνίας του δημοσιογράφου!
Ο ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΣ κατάλογος, είναι μια περίπτωση, που μάλλον υποτιμάται από τους νεαρούς σύγχρονους ρεπόρτερς.
Ωστόσο έχει μέγιστη χρηστική αξία, ειδικά στην αναζήτηση προσώπων που εμπλέ-κονται, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, σε ένα γεγονός.
Ο τηλεφωνικός κατάλογος ή άλλη ηλεκτρονική πηγή, σήμερα δίνει λύσεις άμεσες στον ρεπόρτερ. Ενα απλό παράδειγμα: Μέσα στο γεγονός, που διερευνούμε, μας πέφτει και το όνομα του αξιοτίμου κ. Τραχανά
Πού θα ανακαλύψεις, τον κ. Τραχανά για να του ζητήσεις πληροφορίες, διευκρινίσεις για το συμβάν που γνωρίζει;
Με τον τηλεφωνικό κατάλογο έχουμε σημαντικές ευκαιρίες να φτάσουμε σ΄αυτόν με εκπληκτικές ταχύτητες.
α)Ανατρέχοντας στις σελίδες του τηλεφω-νικού καταλόγου, ψάχνουμε όνομα, επίθετο και περιοχή όπου έγινε το συμβάν που μας απασχολεί.
΄Εχουμε λοιπόν τρία κομβικά στοιχεία (Όνομα, επίθετο, περιοχή). Αυτό είναι θετικό σαν αρχή.
β)Ωστόσο, στον Τηλεφωνικό κατάλογο υπάρχουν πολλοί με τα ίδια στοιχεία, με το ίδιο ονοματεπώνυμο, μα με διάφορο αριθμό τηλεφώνου, συνάμα προσδιορι-στικό της περιοχής!
Και τι κάνουμε; Παραδίδεται ο ρεπόρτερ;
Ποτέ! Κάνει άλλους συνδιασμούς, μπροστά στη λίστα της συνωνυμίας.
Γγνωρίζοντας ο ρεπόρτερ, τον τηλεφωνικό κωδικό της περιοχής, πηγαίνει εκεί, όπου ανήκει ο αναζητούμενος συγκεκριμένος κ.Τραχανάς, μειώνοντας έτσι τον αριθμό της λίστας των Τραχανάδων.
΄Εχοντας-ο ρεπόρτερ- 5-6 πανόμοια ονόματα μπορεί να δράσει στα κουφά ρωτώντας έκαστον τηλεφωνούμενον περί του…“καταζητούμενου” του, κύριο Τραχανά.
Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι από τους Τραχανάδες που έχει μπροστά, στον κατάλογο, κάποιος αποδεικνύεται συγγενής, γνωστός του αναζητούμενου.
Από δω και πέρα, τα πράγματα απλοποι-ούνται. Ο “συγγενής” ευχαρίστως σε φέρνει σε επαφή με τον κ. Τραχανά κι από κεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Τόσο απλό; Ναι! Η όλη αυτή η διαδικασία ανάγνωσης του τηλεφωνικού καταλόγου δεν κρατάει παρά ελάχιστα λεπτά της ώρας.
ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ …του καταλόγου!
Στα 1960-64, αφηγείται ο ίδιος, είχα την ιδέα να κάνω ένα ρεπορτάζ για τους ντεντέκτιβς στην Ελλάδα.Μέχρι τότε κανένας άλλος δεν είχε κάνει τέτοιο ρεπορτάζ.
΄Ηταν η πρώτη φορά που ο Τύπος θα αναφέρονταν σε ένα τέτοιο θέμα.
΄Ηταν, εξάλλου, η περίοδος που δειλά-δειλά έκαναν την εμφάνισή τους τέτοια γραφεία Ιδιωτικής Αστυνομικής Έρευνας στην Ελλάδα.
Τα θέματα που ερευνούσαν, τα εν λόγω γραφεία τότε, ήσαν απλά: Εξαφανίσεις ατόμων, μοιχείες -διαζύγια, άντε και λίγη
βιομηχανική κατασκοπεία!
΄Ενας ιδιωτικός τέτοιος ντεντέκτιβ, τέως αξιωματικός της αστυνομίας, μου έσκασε το μυστικό:
–Μου ζητάνε να βρώ ένα εξαφανισμένο πρόσωπο. Κι εγώ το βρίσκω αμέσως, χρησιμοποιώντας απλά τον τηλεφωνικό κατάλογο! Οι άνθρωποι αγνοούν την λεπτομέρεια και…ψάχνονται! ΄Ετσι βγάζω το ψωμί μου! είπε.
Εμπέδωσα τη “διδαχή” και δεν μετάνιωσα
ποτέ …
Σε τέτοιο βαθμό, ώστε κάποτε, μετά από πολλές “ανακαλύψεις” μου, έφθασα στο διασκεδαστικό σημείο να προκαλώ:
–Δώστε μου ένα τυχαίο όνομα κι εγώ σε πέντε λεπτά…θα το εντοπίσω μέσα στην Αθήνα! έλεγα καυχισιολογών!
Λέω διασκεδαστικό, γιατί εγώ πρώτος το διασκέδαζα. Το μυστικό-μάθημα, που τυχαία έλαβα από τον ντεντέκτιβ, μου έκανε να πετάω ενθουσιωδώς!”
Στο μέλλον, οι εξελίξεις, θα κάνουν ταχύτερο τον δημοσιογράφο. ΄Ηδη με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και με την…. θλιβερή παγκοσμιοποίηση, ο δημοσιογράφος θα μπορεί να εντοπίζει τα άτομα που επιθυμεί, με εκπληκτικότερες ταχύτητες.
Κρεμασμένος από τα χαράματα στο τηλέφωνο, ο δημοσιογράφος, ρωτάει γνωστές πηγές, πληροφοριοδότες και άλλους. Συνεχώς ρωτάει:
–Τι νέα έχουμε σήμερα παιδιά;
Απλή, αθώα η έρωτηση. Έτσι φαίνεται..
.
Είναι αδόκιμη! Κάθετα αποτρεπτική!
Αν απευθυνθεί σε δημόσιο, κρατικό λειτουργό, έτσι γυμνή και με τέτοια αγαθότητα, την έχει “πατήσει” κοινώς!
Κάθε ένας έχει το κολάι του.Τα δικά του τερτίπια. Και επί τέλους, ένας κρατικός, τι ξέρει ποιό είναι νέο και ποιό παλαιό; ΄Εχει μια στίβα από χαρτιά, αποφάσεις κ.λ.π. μπροστά του, μα δεν μπορεί να τα εκτιμήσει ως αξία ειδησεογραφίκή.
Ο κέρβερος του κράτους, απαντάει με ένα κάθετο ΟΧΙ, συνήθως!
–΄Οχι δεν υπάρχει κανένα νέο! λέγει.
Ενώ πνίγεται από νέα! Αλλά..:
α)Δεν μπορεί να τα συνειδητοποιήσει, επειδή δεν είναι δημοσιογράφος!
β)Επειδή έχει εντολές να μην μιλάει σε δημοσιογράφους!
Προσοχή
στους “κρατικούς” που λένε ΟΧΙ
στο δημοσιογράφο.
Είναι ίδιας στόφας, με τις πειθήνιες ορδές όλων εκείνων των ηγετών που μακέλεψαν τον κόσμο και θα συνεχίσουν να τον μακελεύουν!
Οι Δημόσιες Υπηρεσίες, και οι άνθρωποι που τις εκφράζουν, είναι αρτηριοσκληρω-τικοί!
Ο δημοσιογράφος, δεν “κολώνει” στα όποια όχι του παρουσιάζονται! Συνεχίζει, με φιλικό πνεύμα να επιμένει.
Ο άλλος, ο κρατικός κέρβερος, μπορεί να αρνείται σταθερά! θα σπάσει όμως! Θα δώσει λίγες πληροφορίες.΄Οχι όλες… μα θα δώσει! Καταλαβαίνει ότι έχει μπλεχτεί! Και θα ήθελε στο βάθος νά’ναι σαν κι εσένα. Αετός. Γιατί κι αυτός γεννήθηκε αετός! Στο δρόμο σκάλωσε.
Το “κράτος-εχθρός” έχει ταυτότητα. Είναι ο υπάλληλος του κράτους. Είδαμε πριν κάποιες άλλες φιλικές προς τον Τύπο περιπτώσεις. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με πραγματικό “εχθρό”. Τον τυπικό, τον μόνιμα φοβισμένο του Δημοσίου.
Για να το καταλάβαιτε, ρωτείστε έναν τέτοιον υπάλληλο, πως τον λένε, πως ονομάζεται;
Είναι απολύτως βέβαιον ότι το ονοματάκι του δεν θα σας το δώσει με καμιά δύναμη.
Θα σας αραδιάζει κοτσάνες ανωνύμως, αλλά ποτέ δεν θα σας πεί το όνομά του!
Είναι ο συνειδητός υπηρέτης του κράτους. Δεν του επιτρέπεται να έχει ούτε καν την ευθύνη του λόγου του, ούτε του όνοματός του. Σας παραπέμπει στον προϊστάμενό του!
Ο άπειρος δημοσιογράφος τραβάει τα μαλλιά του. Ο έμπειρος κατεβάζει Χριστο-παναγίες σε τέτοιες καταστάσεις!
Είπαμε:
**ΤΗΛΕΦΩΝΟ
**ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
**ΜΟΛΥΒΙ-ΜΠΛΟΚΑΚΙ
Τα απαραίτητα-τυπικά- που πρέπει να έχει στο οπλοστάσιό του ο δημοσιογράφος.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ και το μαγνητοφωνάκι, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι Νόμοι, όσα χαζά και σκόπιμα λένε…Και:
Ποτέ δεν ρωτάμε “ Τι νέα έχουμε σήμερα” σε κρατικούς, εκτός, βέβαια των οργανωμένων πηγών και φίλων μας.
Οι πάσης φύσεως κρατικοί, το ξανατονίζουμε, πως είναι ευθυνόφοβοι και παράξενα άτομα! Είναι οι ίδιοι που συνήργησαν στο στραπάτσο της ιστορίας. ΄Εκαναν πιστά αυτό που τους έλεγαν να κάνουν! Να εκτελούν το “καθήκον” τους!
Οι διάφοροι μακελάρηδες δεν θα φτούραγαν, αν δεν είχαν δίπλα τους άτομα τέτοιας ιδιοσυστασίας.
Παρόλα αυτά, ο “κόσμος” του Δημόσιου, και άλλοι πολλοί, δημοσίως δρώσες “προσωπικοτήτες” είναι συμπαθείς, που με έξυπνες κινήσεις, ο δημοσιογράφος δύναται να τους φέρει στα νερά του!
Σε αντίθετη περίπτωση, συνιστώ, στον ρεπόρτερ να τα εγκαταλείψει διότι οι“γρα-φειοκράτες”, θα του κάνουν δύσκολη τη ζωή και θα χάνει τον χρόνο του άσκοπα.
Τηλεφωνώντας
πρέπει:Ο λόγος σου να υποβάλλει και να αφοπλίζει, είτε συνομιλείς με καθηγητή Πανεπιστημίου είτε με οικοδόμο.
Tο τηλέφωνο είναι μέρος της ζωής και διαδραματίζει καίριο ρόλο σε όλες τις δραστηριότητές μας.
Σε μερικούς ανθρώπους η αποστέρηση του αγαθού αυτού, τους κάνει να είναι έξω από τα νερά τους.
Παρά την εξάπλωση του τηλεφώνου, ύστερα μάλιστα από την εισβολή της κινητής τηλεφωνίας, έχω τη γνώμη από την πείρα μου, πως οι περισσότεροι των ανθρώπων δεν ξέρουν να τηλεφωνούν.
Και δεν εννοώ την τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς, η οποία δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία. Αλλά την επικοινωνία ανάμεσα σε αγνώστους, ανάμεσα σε κείνους που αλληλοεπικοι-νωνούν από μια αναγκαία αφορμή για πρώτη φορά.
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με μια εξαιρετικά λεπτή περίπτωση, την οποία οι περισσότεροι δεν προσέχουν όσο χρειάζεται.
Το να σηκώσεις το ακουστικό και να αρχίσεις να μιλάς δεν λέει τίποτε.
Το θέμα είναι να μπορέσεις να πετύχεις τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τον σκοπό που σε ανάγκασε να τηλεφω-νήσεις.
Τούτο είναι ιδιαίτερα αγχώδες σε εκείνους που επιδιώκουν να σας πωλήσουν, από τηλεφώνου, κάτι, προϊόντα ή υπηρεσίες. Οι πωλήσεις μέσω τηλεφώνου είναι ήδη ένας νέος επαγγελματικός κλάδος, που δείχνει να εξαπλούται ραγδαία.
Θα έχετε ασφαλώς δεχθεί τέτοιες τηλεφωνικές οχλήσεις από πράκτορες Τραπεζών, Ασφαλιστικών εταιριών, κ.α. Ωστόσο θα θυμόσαστε το πως τους αντιμετωπίσατε. Ευγενικά μεν αλλά αρνητικά δε : “Ευχάριστούμε , μα δεν θα πάρουμε.” λέτε κατά κανόνα.
Η αρνητική αυτή στάση σας δεν οφείλεται ουσιαστικά σε σας, αλλά στην έλλειψη ικανότητας -να κάνει γόνιμη χρήση του τηλεφωνου- του ανθρώπου που σας τηλε-φώνησε.
Ο άνθρωπος έχει μάθει ένα ποίημα, το εκφώνησε και από κεί και πέρα περίμενε αγαθώς να τον πιστέψετε εσείς!
Ανάλογα προβλήματα τηλεφωνικής επικοινωνίας αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι μια και είναι υποχρεωμένοι να επικοινωνούν κυρίως με πολλούς αγνώστους. Από την ώρα που θα ξημερώσει τα τηλέφωνά τους παίρνουν φωτιά.
Ήδη απορρίψαμε, σε προηγούμενη σελί-δα, εκείνο το “τι νέα έχουμε σήμερα” ως αδόκιμον, λίαν επιεικώς.
Τι απάντηση να σου δώσει ο άνθρωπος που είναι στην άλλη μεριά του καλωδίου;
Από την πρώτη στιγμή τον αναγκάζεις να κουμπωθεί!
–Δημοσιογράφος είναι αυτός, τι θες να μπλεχτείς; Πές ένα όχι και “καθαρίζεις”! λέει μέσα του.
΄Ετσι σκέπτονται οι περισσότεροι.
Ωστόσο οι δημοσιογράφοι φτάνουν στην πηγή και ξεδιψάνε.
Κανείς δεν τους δίδαξε την τέχνη του τηλεφωνείν.΄Αλλος έτσι, άλλος αλλιώς επιτυγχάνουν του τελικού στόχου τους.
Η επικοινωνία είναι ολάκερη επιστήμη. Ο δημοσιογράφος, χωρίς να έχει σπουδάσει επικοινωνιολόγος, λόγω των πολλών επαφών του εξελίσσεται και σε επικοινω-νιολόγο! Γι αυτό και πολλοί Οργανισμοί κι άλλοι φορείς εμπιστεύονται σε δημοσιο-γράφους την επικοινωνιακή τους πολιτική.
Η τηλεφωνική συνομιλία, είναι μέσο, τρόπος-εργαλείο του κλάδου της επικοινωνίας.
Χαρακτηρίσαμε την τηλεφωνική επικοι-νωνία ως τέχνη και είναι!
Θα το καταλάβαιτε, όταν διαβάσετε τα παρακάτω, ας τα πούμε: “απλά μαθήματα τηλεφωνικής επικοινωνίας”. Μη χαμογελάσετε, διότι το θέμα δεν είναι τόσο απλό, όσο κάποιοι θα νόμιζαν.
1)Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, κατά την τηλεφωνική επικοινωνία, πρέπει να πείς αυτό που σ΄ενδιαφέρει. Με ακρίβεια, σαφήνεια, απλότητα και συντομία.
Ο άλλος που σε ακούει, πρέπει αμέσως να καταλάβει γιατί τον κάλεσες. Δεν έχει χρόνο για χάσιμο.
2) Κατ΄αρχήν και μόλις ακουστεί από την άλλη γραμμή η φωνή του ανθρώπου που θέλεις, οφείλεις με κάθε επισημότητα να δηλώσεις ποιός είσαι, ποιό μέσο εκπροσωπείς, και γιατί τον θέλεις. (Αυτό το τελευταίο, δεν είναι πάντα αναγκαίο. Θα κρίνεις εσύ αν πρέπει ευθέως ή πλαγίως να το πείς. Διότι πιθανόν η επικοινωνία σου να χαλάσει από την πρώτη στιγμή.)
3)Πρέπει από την πρώτη στιγμή να του κεντρίσεις το ενδιαφέρον, ώστε ενώ εσύ μιλάς, αυτός να αρχίζει να σκέπτεται πως θα σε αντιμετωπίσει.
4) Ο λόγος που εκπέμπεις πρέπει να είναι γλαφυρός, κομψός, κοφτός και σίγουρα καλύτερος από εκείνον που βρίσκεται στην άλλη άκρη του σύρματος, είτε είναι αυτός καθηγητής Πανεπιστημίου, ή ένας απλοϊκός οικοδόμος. Ο λόγος σου, χωρίς να πλατιάζει, πρέπει να κερδίζει τον συνομιλητή σου. Μην ξεχνάμε πως δεν βλέπεστε- πολύ αρνητικό στοιχείο- κι άρα δια του λόγου σου ο άλλος θα προσπαθήσει να καταλάβει άν έχει να κάνει με ένα σοβαρό άνθρωπο, που πρέπει να εμπιστευθεί ή όχι.
Υπόψη: Τα πάντα παίζονται σε μέσα ελάχιστα δευτερόλεπτα.
5)Από τα πρώτα αυτά δευτερόλεπτα ο πάγος ανάμεσα σε δύο άγνωστους συνομι-λητές από τηλεφώνου, πρέπει να σπάσει. Είναι απόλυτη ανάγκη, ο δημοσιογράφος, το άγνωστον να το μετατρέψει σε οικείον.
Πρέπει να δημιουργήσει ένα φιλικό κλίμα με το συνομιλητή του, πριν φτάσει στο “ψητό”, στο θέμα που τον καίει, βασανίζει.
Ο καλός ρεπόρτερ δεν μπαίνει κατ΄ευθείαν στο αντικείμενο που τον απασχολεί. Το “φέρνει” απαλά, με το μαλακό, την ώρα που θα διαπιστώσει ότι ήδη αναπτύχθηκε με τον συνομιλητή του, μια εγκαρδιότητα, ένα κλίμα άνεσης.
6)Το “κλίμα άνεσης” που δημιουργεί ο δημοσιογράφος δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση, ότι γίνεται ίσος προς ίσον με αυτόν!
Χρειάζεται από σπόντα να αφήνει να εννοηθεί η δύναμη που εκπροσωπεί -ως φορέας ενός μέσου που επηρεάζει χιλιάδες άλλους συνανθρώπους.Τούτο είναι αναγκαίο, διότι αρκετοί, έχουν την φαεινή ιδέα πως είναι δυνατότεροι από τον Τύπο και πως, τάχα μου, μπορεί να του κάνουν και παιχνιδάκια(πολιτικοί-καλλιτέχνες, κυρίως).
Ο ρεπόρτερ δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει την αξία του, αποτρέπων κάθε απόπειρα μείωσής του και ευτελισμού του λειτουργήματός του, στο πρόσωπό του. Αυτό δεν γίνεται βέβαια με δηλώσεις, αλλά με την σοβαρή στάση του, η οποία θα αποπνέει μια αύρα ισχύος, σεβασμού και υπεροχής.
7)Η ευγένεια και ο σεβασμός προς τον συνομιλητή μας αν και φαίνονται αυτονόητα, καλόν είναι να τονίζονται με μία τάση υπογράμμισης του κύρους του συνομιλητού μας και της τιμής που απολαμβάνει από μέρους μας.
Πάντα οι άνθρωποι, αισθάνονται όμορφα όταν ο ρεπόρτερ, τους αναγνωρίζει αξίες, οι οποίες, όμως, ποτέ δεν πρέπει να φτάνουν στο επίπεδο της κολακείας.
Κύριο μέλημά του είναι πως θα κάνει τον άλλον να “σπάσει”, να απελευθερωθεί και να αρχίσει να μιλάει. Δυό θερμές κουβεντούλες συμβάλλουν θετικά προς τον σκοπό αυτό.
8)Οι πρώτες στιγμές της τηλεφωνικής επικοινωνίας, είναι καθοριστικές για τα μετέπειτα.
Η επικοινωνία μας με έναν άγνωστό είναι βασικά “παιχνίδι”. Δεν είναι σίγουρα:
–Καλημέρα σας, είμαι αυτός, θέλω αυτό!
Αυτά είναι για παιδάκια.
Δεν ξέρεις ποιός είναι ο άγνωστος.
Αν είναι στριμένος, αν έχει, όπως λένε “τα ρούχα του”, αν μάλωσε πριν λίγο με τη γυναίκα του, εν πάση περιπτώσει βρε αδερφέ, σήμερα έχει τις κακοκεφιές του και του βγαίνεις κι εσύ από πάνω με ερωτήσεις;
Λαμβάνοντας υπόψη ότι συνήθως ο δημοσιογράφος επικοινωνεί με αγνώστους
“για δυσάρεστα” καταλαβαίνει κανείς πως εκ προοιμίου, έχει να αντιμετωπίσει μια βαρειά κατάσταση. Πως θα την προσπε-λάσει;
Με χαμόγελο!
Με φαντασία
Με εξυπνάδα
Με τη χροιά της φωνής του, η οποία πρέπει να ανεβοκατεβαίνει, ανάλογα με τη ροή του διαλόγου που έχει με τον συνομιλητή του.
Με ολίγον θέατρο.Χρειάζεται κι αυτό.
Με κάποια αθώα ψεματάκια. Μπορεί να διαφωνείς με όσα λέγει ο άλλος, αλλά
Μαθήματα
τηλεφωνικής
επικοινωνίας
συνέχεια…
Τα 14 καίρια σημεία- κλειδιά
που οδηγούν σε γόνιμη επαφή.
υποκρίσου ότι συμφωνείς μαζί του. Πές του πως “έχει δίκαιο.”
Οι άνθρωποι έχουν τη λόξα να πιστεύουν ότι οι απόψεις τους είναι σωστές και πως έχουν δίκαιο. Χαίρονται να ακούνε τους άλλους να συντάσσονται μαζί τους.
Η μικρή αυτή υποκριτική στάση του δημοσιογράφου διαλύει και το τελευταίο ίχνος αντίστασης του συνομιλητή του, ο οποίος πια είναι ώριμος να πέσει στο πιάτο του ρεπόρτερ. Αρχίζει να μιλάει… Να απαντάει σ΄όλες τις απορίες του ρεπόρτερ.
Προσοχή, κατά τη διάρκεια της αφήγησής σας, σκόπιμον είναι κατά τακτά διαστήματα να εκφράζετε την έκπληξή και το θαυμασμό σας για όσα ακούτε.
Η τακτική αυτή ενδυναμώνει τη στρατηγική σας να αποσπάσετε όσο γίνεται περισσό-τερες πληροφορίες από τον συνομιλητή σας. ΄Οσο περισσότερο μιλάει, τόσο και περισσότερα θέλει να βγάλει στη φόρα. Είναι πλέον ασυγκράτητος! Τον έχετε βάλλει σε καλό δρόμο, τον φέρατε εκεί που θέλατε.
9)Είναι λάθος μέγα την ώρα που έχει πάρει φόρα ο συνομιλητής σας, να τον “κόβετε”με πρόσθετες ερωτήσεις ή με δικές σας σκέψεις, που κανέναν δεν ενδιαφέρουν και πιθανόν να προκαλέσουν συμφορά στην αποστολή σου. Διότι την ώρα που αυτός πήγαινε να πεί κάτι σημαντικό, εσύ με την επέμβασή σου, τον απομακρύνεις από τον ειρμό της σκέψης του, με αποτέλεσμα ίσως να έχει χαθεί κάτι πολύτιμο.
Ο δημοσιογράφος μόνον ακούει. Ο δικός του λόγος είναι ερεθιστικός, προτρεπτικός, μια γουλιά ούζου για να ανοίξει η όρεξη του άλλου.
10)Ο ρεπόρτερ στην τηλεφωνική του επικοινωνία οφείλει να είναι αιφνιδια-στικός, εφευρετικός, απρόβλεπτος.
Να έχει ανεξάντλητο χιούμορ και να το επιστρατεύει στην κατάλληλη στιγμή.
Ποτέ κανείς δεν αντιστάθηκε στο χιούμορ. ΄Ολοι παραδίδονται.
Οι μεγαλύτεροι ευθυμογράφοι, προέρ-χονται από τη δημοσιογραφία. Έξάλλου οι περισσότεροι των δημοσιογράφων είναι “πλακατζήδες”. Αρέσκονται στα πειράγμα-τα και στις φάρσες.
Αν εξαιρέσουμε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, μάλλον το χιούμορ αποτελεί συστατικό του δημοσιογράφου. Ας το ασκήσετε και στις επαφές σας, δεν θα χάσετε. Θα κοντύνετε την απόσταση που σας χωρίζει με τον συνομιλητή σας.
Το χιούμορ είναι η αιχμή του δόρατος. Πετάξτε το. Θα “καρφώσει” κατάστηθα τον άνθρωπο από την άλλη άκρη του σύρματος.
Αρχίστε με χιούμορ. Ξεχάστε το τυπικό της αναφοράς του ονόματός σας και τα άλλα που λέμε στον κανόνα Νο 2 των …τηλεφωνικών αυτών μαθημάτων.
Την αφορμή θα σας τη δώσουν οι συνθήκες, αρκεί να τις εκμεταλευτείτε.
Εγκαίρως και αστραπιαίως κινηθείτε με τη λάμψη του μυαλού σας.
Μικρά παραδείγματα χαμογελαστού αιφνιδιασμού του συνομιλητού σας:
** Τη στιγμή που σηκώνει ο άλλος το ακουστικό και μέχρις ότου σας απαντήσει μεσολαβούν μερικά δευτερόλεπτα.
Καθώς ακόμη το ακουστικό δεν έχει φτάσει από τη συσκευή στο αφτί του, αντιλαμβά-νεστε μέσα στο δωμάτιο του να αιωρούνται διάφοροι ήχοι και ομιλίες. π.χ.:
–Η γυναίκα του κάτι λέει.
–΄Ενα νιάνιαρο γκρινιάζει.
–Ο ίδιος, δηλαδή ο άνθρωπος που καλέσατε, κάτι μουρμουρίζει πριν απαντήσει σε εσάς.
Ο εύστροφος ρεπόρτερ μπορεί να αρπαχτεί από ένα από αυτά τα ακούσματα του δωματίου και αμέσως να αιφνιδιάσει, χωρίς κάν να πεί το όνομά του. Μιλάει σαν να είναι παρών μέσα στο δωμάτιο..π.χ.
–Ωστε έτσι κ. Υπουργέ…Κάναμε το σπίτι μας εβραϊκή χάβρα! Και έπειτα λέμε ότι δεν πάει καλά η Κυβέρνηση…Εμ, πώς να πάει καλά! Εδώ πριν καν ξημερώσει έχουμε τη γυναίκα μας να μας ζητάει αυτό και την κορούλα μας, που ακόμη δεν πρόλαβε να βγάλει τις πάνες της να θέλει να της αγοράσετε Πόκεμαν… ΄Αντε τώρα να ελέγξεις τον κρατικό προϋπολογισμό!
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα “πειρα-κτικό”, και άγριο τηλεφωνικό “μπάσιμο”. Εσείς βέβαια όλα αυτά τα λέτε εμφανώς χαμογελαστά, αλλά οι “μπηχτές”δεν παύουν να κρύβουν και υπονοούμενα…
Ο κ. υπουργός δεν ξέρει τι να υποθέσει, Είναι σχεδόν βέβαιος πως έχει να κάνει με ένα φίλο! Παρατηρεί:
–Άστα, δεν πρόλαβα να ξυριστώ κι άρχισαν τα αιτήματα…Από το πρωϊ μέχρι το βράδι όλο αιτήματα ακούω, σχολιάζει κι αυτός, μπαίνοντας στο κλίμα που εσύ διαμόρφωσες με την αιφνιδιαστική επίθεσή σου.
–Εμ, Υπουργέ μου, τά’θελες και τά’παθες!
–Μωρέ ποιός είσαι, ..βρε Νίκο, εσύ είσαι; Πλάκα μου κάνεις πρωϊ-πρωϊ; …
–΄Όχι-λες εσύ- δεν είμαι ο Νίκος. Αλλά εκείνο… το Πόκεμαν που σου ζητάει η μπέμπα θα το πάρεις ναί ή όχι για να ξέρουμε κι εμείς;… συνεχίζεις ακάθεκτος.
–Ελα Νίκο αφησέ με γιατί πρέπει να πάω στο γραφείο, αν θες πάρε με εκεί.
Ο κ. Υπουργός, παρασυρμένος από την οικειότητα τη δική σου, έχει την εντύπωση ότι κάποιος δικός του, Νίκος, του κάνει αστεία. Νομίζει, ότι η φωνή σου, μοιάζει με εκείνη του Νίκου. Μπορεί, αλλά το βέβαιο είναι α) ότι είναι αγουροξυπνημένος και β) ότι αιφνιδιάστηκε.
Το αμέσως επόμενο στάδιο, θέλει κάποια προσοχή. Δεν πρέπει να χαλάσει η εικόνα της αναπτυχθείσης ήδη φιλικής ατμόσφαιρας. Με ανάλογο τόνο φωνής ο
-_______________________________________
Πως ένας υπουργός πιάνεται στον …ύπνο με το χιούμορ ενός ρεπόρτερ που στηρίζεται σε απλά καθημερινά αθώα περιστατικά!
Η οργάνωση του
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟ-
ΛΟΓΙΟΥ μας
Βασική προϋπόθεση σε ένα επιτυχή διάλογο!
Ποτέ δεν τηλεφωνούμε από πλάκα, ανοργάνωτα και ως έτυχε!
Ο ρεπόρτερ δηλώνει την ταυτότητά του και χωρίς να περιμένει την αντίδραση του άλλου, συνεχίζει στον ίδιο πλάγιο ήχο.
–Αφήστε, κ. Υπουργέ, τα ίδια και χειρότερα τραβάω κι εγώ, μη τα συζητάτε… μπλέξαμε.
Ο κ. Υπουργός, ελαφρώς έχει μουδιάσει με το άκουσμα ότι στη γραμμή έχει δημοσιογράφο, ο οποίος μάλιστα “μπήκε” αποφασιστικά και στα του οίκου του…
Ποιούμενος, κατ΄ανάγκη, τον άνετο, ο αξιωματούχος του κράτους, δέχεται ευγενικά να υπομείνει τον τηλεφωνικό του επισκέπτη απαντόντας ή όχι στις ερωτήσεις που του θέτει ο κεφάτος ρεπόρτερ..
Το τι πουλιά “έβγαλε” ο ρεπόρτερ δεν ενδιαφέρει.
Το παράδειγμα που επιστρατεύουμε, αποβλέπει στο να συνειδητοποιήσει ο τηλεφωνών ρεπόρτερ με οποιονδήποτε, ότι στο άψυχο καλώδιο πρέπει να δώθει ψυχή, συναίσθημα και ζωή, χαμόγελο. Τότε η τηλεφωνική επικοινωνία γίνεται πιο γόνιμη και σίγουρα πιο ευφραντική.
Η τηλεφωνική επικοινωνία, είναι τέχνη ή έστω τεχνική , στην οποία “παίζουν” πολλά τάλαντα.Θα μπορούσα επί ώρες να μιλάω επ αυτού, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Αρκούν τα έως στιγμής στοιχεία που παρουσιάζω, ώστε να τα μελετήσει ο ενδιαφερόμενος κι από κει και πέρα να αναπτύξει τις δικές του γόνιμες επαφές.
Στο κάτω της γραφής, ο καθένας έχει στην επικοινωνία τη δική του χάρη, θεμελιώδες γονίδιο της οποίας είναι η προσωπικότητα ενός εκάστου.
΄Εναν αγέλαστον άνθρωπο, ό,τι και να του πείς για την αξία του χαμόγελου, δεν θα τα καταφέρει όσους κανόνες και οδηγίες κι αν του δώσεις.
Ωστόσο, η όποια τηλεφωνική μας επικοι-νωνία με όποιον, επιβάλλει την οργάνωσή της. Και ιδού:
11)α-Πριν από κάθε τηλεφωνική επικοι-νωνία ο ρεπόρτερ, προετοιμάζεται.
β-Συνειδητοποιεί το αντικείμενο που επιθυμεί να διερευνήσει.Να κατέχει δηλαδή όσο γίνεται πληρέστερα τις λεπτομέρειες που το συγκροτούν.
γ-Προπαρασκευάζει το ερωτηματολόγιο που προτίθεται να θέσει στον άνθρωπο που επιδιώκει να επικοινωνήσει.
΄Οχι σηκώνουμε ακουστικό κι ό,τι γίνει.
Η προπαρασκευή του ερωτηματολογίου θα τον βοηθήσει στην ορθότερη κάλυψη του θέματός του.
΄Οσες περισσότερες απορίες έχει ο ρεπόρτερ τόσο και κοντύτερα βρίσκεται προς την αντικειμενικότητα.
Πλειστάκις, κατά τη διαδικασία της υλοποίησης του ρεπορτάζ ο ρεπόρτερ θυμάται μια λεπτομέρεια που ξέχασε να ρωτήσει. Τότε είναι αναγκασμένος να ξαναπικοινωνήσει με τον άνθρωπο που είχε μιλήσει πρίν.
Καλύτερα η δευτεροεπικοινωνία να αποφεύγεται. Για πολλούς λόγους.΄Ενας από τους σημαντικότερους είναι ότι διατρέχει τον κίνδυνο ο άνθρωπος που σου σου μίλησε να το έχει μετανιώσει και στη δευτεροεπικοινωνία να σου θέσει τον φραγμό του Off the record!
(Για τους αμύητους ο όρος Off the record αντιπροσωπεύει απαγόρευση δημοσίευσης όλων όσων σού είπαν. Το σχετικό θέμα αναπτύσσεται σε άλλο, ξεχωριστό ειδικό κεφάλαιο)
Και τι κάνουμε μετά;
Τίποτε! ΄Ολος ο κόπος μας πήγε χαμένος!
Η προπαρασκευή των ερωτήσεών σας πρέπει να διέπεται από ευρύτητα. Αν το θέμα “το σηκώνει” μπορείτε να κάνετε και τις πλέον απίθανες και εξωφρενικές ερωτήσεις. Μερικοί αρτηριοσκληρωτικοί της δημοσιογραφίας, πιθανόν να σας πούν ότι αυτό δεν είναι σοβαρό!
Μάλλον δεν έχουν ιδέα τι είναι σοβαρό στη ζωή, αν και έχουν φήμη σοβαρών.
Οι δημοσιογράφοι μπορεί να είναι μεταξύ τους πλακατζήδες, αλλά έχουν διαλανθά-νουσες αντιλήψεις περί την… σοβαρότητα.
Αυτό θα το διαπιστώσετε ιδιαίτερα στις συνεντεύξεις Τύπου, όπου οι δημοσιο-γράφοι εμφανίζονται με μία αφόρητη σοβαροφάνεια.
Κάνουν τυπικές ερωτήσεις με το περιτύλιγμα μιας πλαστικής σοβαρότητας κι όταν ένας συνάδελφός τους αποφασίσει να κάνει μια τρελλή, παράξενη ερώτηση– έχει φυσικά τους λόγους του- τότε όλοι ορμάνε να τον φάνε, φωνασκούντες: “ μα τι ερώτηση είναι αυτή κ.λ.π”;
Λες κι αυτοί εκπροσωπούν τον ερωτώμενο και θέλουν να τον προφυλάξουν! Τι τους νιάζει για την “ποιότητα” της ερώτησης;
Ας λένε! Αδιαφορείστε. Εσύ ανήκεις σε ένα Μέσο Ενημέρωσης, αυτό σε κρίνει κι όχι ο “συνάδελφος” σου… Πώς μπορεί τάχα να έχει άποψη αν η ερώτησή σου, είναι σοβαρή ή μη; Γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από την τυπικά “βλακώδη” ερώτησή σου; Ξέρει, εσύ, σε τι στοχεύεις; ΄Η μήπως οι τέτοιοι συνάδελφοι είναι εφυέστεροι από σένα και έχουν πτυχίο μέτρησης το τι είναι σοβαρόν και το τι όχι;
Ξεχάστε τους, μην τους δίνετε σημασία!
Είναι αντίπαλοι και αντίζηλοι! Προχωράτε με πίστη προς τον εαυτό σας και μόνο! Οι άλλοι, δίπλα σας, θα είναι βατράχια που θα χτυπιούνται στο γάλα προσδωκόντας να … βγάλουν βούτυρο.
Ρωτάτε, ρωτάτε, ακόμη και για τα πιό τρελλά πράγματα. Ο αιφνιδιασμός με περίεργες ερωτήσεις βγάζει πολλά και σοβαρά!
Το ζήτημα δεν είναι τι τρελλά ρωτάει ο ρεπόρτερ, αλλά τι σοβαρές απαντήσεις λαμβάνει. Η ερώτηση είναι εργαλείο, μέσον. Δεν είναι η ουσία, αλλά συχνά οδηγεί στα ουσιώδη.
12)Η προβλεπτικότητα στην επικοινωνία μας είναι καθοριστικό κομβικό στοιχείο! Ο δημοσιογράφος πρέπει να μάθει, να εθιστεί στις πιθανές απαντήσεις που ενδεχομένως θα λάβει με τις ερωτήσεις του. Χρειάζεται να έλθει στη θέση του ερωτόμενου, προσπαθώντας να βρεί τις πιθανές απαντήσεις που θα έδινε ο ίδιος αν ήταν στο ίδιο πόστο. Η πρόβλεψη δεν είναι μαντεία, τουλάχιστον στη δημοσιογραφία.Αλλά διαδικασία προσέγγισης βάσει του Νόμου περί πιθανοτήτων.
Βάζεις κάτω τα στοιχεία που έχεις από το
γεγονός και προσπαθείς μέσα από αυτά να καταννοήσεις ορισμένα βασικά.
Η διαδικασία της πρόβλεψης των πιθανών απαντήσεων που θα έχεις, ερωτώντας, βοηθάει σημαντικά- προ της επικοι-νωνίας- να καταλάβεις πόσο κοντά βρίσκεσαι προς την αλήθεια που ψάχνεις.
Η προβλεπτικότητα στον ρεπόρτερ είναι καθημερινή πρακτική άσκηση, που συχνά οδηγεί σε επιτυχίες..
13) Στην καθημερινή σας τηλεφωνική επικοινωνία θα ζήσετε πολλές απίστευτες καταστάσεις μη … επικοινωνίας.
Από τα χειρότερα είδη που μαστίζουν την ορθή επικοινωνία, είναι οι γραμματείς των διαφόρων σπουδαίων, όπου δεί αυτοί.
Καλά και χαριτωμένα πλάσματα, ελαφρώς μορφωμένα πλήν, όμως, ξέρουν ένα μόνο ποίημα! Αυτό που εποίησε ο εργοδότης τους.
Σπουδαίος, τρανός, μα επικοινωνιακά λιψός. ΄Ετσι του κατέβηκε, τέτοιες ασυνάρτητες εντολές έδωσε προς τις δυστυχέστατες γραμματείς του.
Κι αυτές οφείλουν να τις τηρούν!
Ρωτάτε,ρωτάτε
σαν…πολυβόλο ακατάπαυστα!
Δεν έχει σημασία τι ρωτάτε, αλλά πόσο καλές απαντήσεις εξασφαλίζετετε!
Παρακολουθείστε ένα διάλογο, ανάμεσα σε ρεπόρτερ και μιας γραμματέας, κάθε άλλο παρά φανταστικής.
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Γειά σας, θέλω τον κ. Τάδε!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ποιός τον ζητεί;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Εγώ!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Και ποιός είστε εσείς;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Μα σας είπα εγώ! Κι εγώ είμαι εγώ! Κανείς άλλος!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ:Μα πώς σας λένε κύριε;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Α, το όνομά μου θέλετε.. Λέγομαι έτσι!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Και τι τον θέλετε, τον κύριο διευθυντή;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ:.. Να του πω τα κάλαντα!
Εσένα τι σε νοιάζει τι τον θέλω; Αν ήθελα εσένα να είσαι βεβαία θα σου έλεγα γιατί σε θέλω! Τώρα θέλω τον άλλον κι αυτό για το οποίο τον θέλω, θα το πώ σ΄αυτόν! Εσένα μανδάμ τι σε κόφτει;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Μα κύριε σοβαρολογείτε; Εγώ είμαι η γραμματέας του, πρέπει να του πω για τι ακριβώς τον θέλετε…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Μα, κυρία μου, ζητήσατε το όνομά μου, σας το έδωσα, αυτό αρκεί για τον διευθυντή σου! Θα κρίνει αν πρέπει να με ακούσει.. Εκτός κι αν θέλεις χαρτί από τον παππά της Ενορίας μου ή δακτυλικά αποτυπώματα .Τα άλλα χαζά που μου ζητάς είναι εκ περισσού και δεν σε αφορούν. Νομίζω; Ό,τι έχω να πω θα το πώ στον ίδιο!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δεν γίνονται αυτά κύριε. Πείτε μου τι τον θέλετε και θα σας συνδέσω.
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Επιμένεις; Θέλεις να μάθεις;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ασφαλώς, αυτή είναι η δουλειά μου!
ΡΕΠΟΡΤΕΡ: Μάλιστα… επιμένεις! Λοιπόν άκου: Ο κ. Γενικός κι εγώ ανήκουμε στο τρίτο φίλο, δηλαδή είμαστε κολλητοί, “γκαίϋ” κι έχουμε προσωπικό νταραβέρι. Πές του λοιπόν του τσίφτη, δηλαδή της …Γιαννούλας πως απόψε θα είμαι στο γνωστό μας στέκι, ξέρει αυτός!
Τα τηλέφωνα φυσικά “έπεσαν”! Ο ρεπόρτερ δεν πέτυχε την επικοινωνία που ήθελε, αλλά το χάρηκε… Η γραμματέας με τα “ανυποχώρητά” της σίγουρα ακόμη θα παραμιλάει.
Μα ο δημοσιογράφος πέταξε υποννο-ούμενα πως ο κύριος διευθυντής είναι κύναιδος;
Τόλμησε κάτι τέτοιο; Θα έχει συνέπειες! Το όνομά του είναι στο καρνέ της γραμματέας!
Διέπραξε, όντως, τέτοια γκάφα;
Ο δημοσιογράφος έχει μάθει από νωρίς να μην διαπράττει γκάφες!
Μαθαίνει επίσης, πως όπου οσφραίνεται δύσκολες καταστάσεις που δεν μπορεί ομαλώς να προσπελάσει, να επιστρατεύει άλλα τερτίπια, παραπλανητικά!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη γραμματέα, αφού μυρίστηκε ότι έχει να κάνει με “ξερό κεφάλι” , της είπε όσα της είπε, αλλά με πλαστό, φανταστικό όνομα, όχι το δικό του. Συνεπώς δεν διέτρεχε κίνδυνο.
Οι δημοσιογράφοι μέσα στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην κορυφή του βουνού, χρησιμοποιούν συχνά πλαστά ονόματα, θωρακίζοντας έτσι τους εαυτούς τους.
Παίζουν επικινδύνως, προσδωκόντας ότι οι μπλόφες τους θα έχουν αποτέλεσμα.
Εξάλλου, και το αληθινό του όνομα αν έδιδε, τι θα έβγαινε, τι θα αποδείκνυε η Γραμματέας; Εκτός κι αν τον είχε μαγνητο-φώνησει, αλλά και τα μαγνητόφωνα πιά δεν αποτελούν τεκμήρια ενώπιον των δικαστηρίων. ΄Αρα μηδέν εις το πηλίκον.
Τελευταία με την τηλεόραση, τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα με τους δημοσιογρά-φους των εφημερίδων.
Αν ισχυρίζονται ότι είναι από την εφημερίδα τάδε, δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, τους ρίχνουν, εν ολίγοις. ΄Ετσι:
Αναγκάζονται οι άνθρωποι να “δηλώνουν” α) ψεύτικα ονόματα και
β) ότι είναι από το κανάλι τάδε, ενώ δεν είναι.
Οι πόρτες ωστόσο, ώ του θαύματος, ανοίγουν!
Τα τηλεοπτικά κανάλια, ξάφνου, απέκτησαν μεγαλύτερη αίγλη.΄Ολοι θέλουν να εμφανιστούν στην τηλεόραση.
Γι αυτό και οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι το διασκεδάζουν λέγοντας συχνά: ΄Οποιον θέλω τον φέρνω στο στούντιο. Θα έρθει σαν σκυλάκι πειθήνιο.
Γι αυτό και βλέπετε από τα χαράματα όλοι να προστρέχουν στα κανάλια.
Γι αυτό και οι δημοσιογράφοι του έντυπου
τους τηλεοπτικούς και κάνουν ανετότερα τη δουλειά τους!
Θα πείτε ολίγον τι ανάρμοστον και στιφόν, αλλά έτσι είναι.
Γεγονός, πάντως, είναι ότι λόγω των διαμοφωθεισών συνθηκών, ο ρεπόρτερ αναζητεί, άλλους τρόπους εκπόρθησης του κάστρου που έχει στο σκόπευσή του.
Είτε με ψευδώνυμο,(ακόμη και με πλαστοπροσωπεία) είτε με την πλαστική ιδιότητα, ότι εκπροσωπεί κάποιο τηλεοπτικό κανάλι, “βαράει στο ψαχνό”! Δεν το βάζει κάτω! Δεν υποχωρεί.
Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.΄Ολοι, αν και εκτιμούν τον πατροπαράδοτο έντυπο Τύπο, δείχνουν ότι είναι… ερωτευμένοι με τα ερτζιανά.
Ως άλλος πανούργος Οδυσσέας, ο ρεπόρτερ καταφεύγει σε παραπλανητικές λύσεις για να
υποχρεώσειν σε συνομιλία όσους τον αποφεύγουν,προσπαθούν να “λακίσουν”!
Το αν η “παραπλάνηση” είναι “ανάρμοστη και στιφή ” είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία για τον Τύπο.
Να την υιοθετείτε όταν χρειάζεται! Κάνει καλό,στην είδηση!
Άσχετα από τη νεοφερμένη αυτή μόδα στον Τύπο ένα είναι αξιοπρόσεκτο:
“Η πενία τέχνας κατεργάζεται”
Ο ρεπόρτερ το “παίζει” αναλόγως των περιστάσεων. Τίποτε δεν θα τον σταματήσει να κατακτήσει την είδηση, τα νέα του, να βρεί την Ιθάκη του, ως άλλος πανούργος Οδυσσέας.
Πολλοί τον αποφεύγουν:
–Ο κ. Τάδε είναι απασχολημένος αυτή τη στιγμή, και δεν μπορώ να τον διακόψω.
–Ο κ. Τάδε είναι σε σύσκεψη (αυτές οι συσκέψεις πιά έχουν καταντήσει χοντρό αστείο).
Καθημερινές οι αιτιάσεις που προβάλουν εφιαλτικά μπροστα στον ρεπόρτερ ώστε να μην επικοινωνήσει με τον άνθρωπο που αναζητά, ο οποίος κρύβεται αποφεύγοντάς τον επειδεικτικά, κάποτε και περιφρονη-τικά, το υποχρεώνουν σε αναδίπλωση!
Κρεμασμένος στο τηλέφωνό του, επιμένει κι όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώ-ρητο, όταν η ώρα τρέχει και δεν πάει άλλο, τότε επιστρατεύει τις μεγάλες δυνάμεις: Την φαντασία, την επινοητικότητα και την πονηριά του.
–΄Ετσι είσαι λεβέντη μου; Μου κρύβεσαι; Θα σου δείξω εγώ αμέσως, μουρμουρίζει!
Ξανατηλεφωνεί αυτή τη φορά υποδυ-όμενος αναλόγως άλλοτε:
**Τον Βουλευτή, ή τον Υπουργό.
**Τον Αστυνομικό διευθυντή της Τροχαίας…(διότι η γυναίκα του… τράκαρε)
** Τον Μητροπολίτη (μετα του οποίου αύριο θα… θεμελιώσουν ένα νέο έργο) κ.λ.π.
Κάποια στιγμή ο κρυπτόμενος βγαίνει στο ακουστικό και ο ρεπόρτερ σαν να μην τρέχει τίποτε αυτοαποκαλύπτεται, ζητάει ένα συγνώμη για την πλαστοπροσωπεία και απο κεί και πέρα, έχοντας στο ακουστικό το πρόσωπο που κυνηγάει, όλα παίρνουν τον κανονικό τους δρόμο.Το ρεπορτάζ θα βγεί έτσι η αλλοιώς.
***Στις παραλαγές του αυτές, ο Ρεπόρτερ, είναι ευνόητο ότι έχει και συνεργούς, κυρίως γυναίκες, διότι αν τηλεφωνήσει ο ίδιος, οι γραμματείς, επειδή δεν τρώνε κουτόχορτο, θα καταλάβουν την φωνή του κι άρα “βράσε όρυζα” η όλη επιχείρηση!
14)Στην τηλεφωνική επικοινωνία, όπως ήδη το αναδείξαμε με το παράδειγμα του υπουργού, το χιούμορ μπορεί να έχει κι άλλες παραμέτρους.
Στο παράδειγμα του υπουργού σταθήκαμε στα “ακούσματα” που κυκλοφορούσαν
εντός δωματίου και επί των οποίων στηρίχθηκε ο δημοσιογράφος για να βγάλει το “ στόρυ” του.
Στο παράδειγμα της “γραμματέας” ο ρεπόρτερ δεν τα πήγε καλά. Θα τα πήγαινε αν δεν το έπαιζε μονοκόμματα.
Αν μέσα απο το γραφείο της Γραμματέας εξελάμβανε διάφορους ήχους, αν το ονοματάκι της ήταν περίεργο, θα ήταν δυνατόν πάνω σ΄αυτά να έστεινε μια διασκεδαστική ιστορία και η υπόθεση ίσως έπαιρνε άλλη στροφή.
Η γραμματέας του κ. διευθυντή, μπορεί να δείχνει στριμένη, αλλά δεν παύει νά είναι άνθρωπος. Με κάποιους εύστροφους ελλιγμούς μας κι αυτή παραδίδεται!
Θα μας κάνει τελικά τη χάρη να συνομιλήσουμε με την εκλαμπρότητα του, τον κ. διευθυντη της !
Η εκμετάλλευση των ονοματεπωνύμων- στην Ελλάδα είναι απόλαυση.Τα ελληνικά επίθετα είναι σπαρταριστά. (Κουφός, Βαρε-μένος, Μαλλιάκας, Βλαμένος, Καριόλης, Μουνής, Αστροπελέκης, Χαζοβιόλος, Κουρκούτης κ.α.).
Ο δημοσιογράφος με λίγο κέφι και φαντασία μπορεί σε μια τηλεφωνική επικοινωνία του, να στηριχτεί πάνω στην διασκεδαστική εκδοχή τους και να δημιουργήσει ένα ευχάριστο επικοινω-νιακό κλίμα..
Κατά την τηλεφωνική μας επικοινωνία, ξεφυτρώνουν, σαν διαόλια, αναρίθμητες λεπτομέρειες που με κατάλληλο χειρισμό συμβάλουν στο ανοίξουν οι πόρτες.
Να σπάσει ο “τσαμπουκάς” της γραμμα-τέας και όσων άλλων που βλακωδώς πουλάνε προστασία στον λεγάμενο που ο ρεπόρτερ αναζητά, ψάχνει.
Ακόμη η διάθεση αυτοσαρκασμού, η “αυτογελοιοποίηση” του καλούντος δημοσιογράφου προσλαμβάνει διαστάσεις συμπάθειας από τον ακούοντα.
Μικρό παράδειγμα:
–Ποιός τον ζητεί, σκούζει η “καρακάξα” γραμματέας..
–Μα ένας ταπεινός, άθλιος δημοσιογρα-φίσκος, ένα σαράβαλο της ζωής, ο οποίος δεν έχει ψωμάκι να φάει μα… καταπίνει ένα μπουκάλι ουϊσκυ την ημέρα..!
Η άλλη, στην πέρα άκρη της γραμμής, στην αρχή δεν καταλαβαίνει, μα σύντομα διασκεδάζουσα, με το χαριτωμένο σας, σας συνδέει με τον άνθρωπο που θέλετε!
Τέλος, η εκμετάλλευση της “κακότητας” είναι χρήσιμος ειδησεογραφικά.
Η κακότητα είναι κινητήριος δύναμη. Θα υπεστήριζα ότι μέγα μέρος της ύλης των εφημερίδων και της Τηλεόρασης είναι γιομάτες από κακότητα!
Ο ένας καταγγέλει τον άλλον!
Οι καταγγελίες που φθάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία- από απλούς ανθρώπους- είναι, σαν ύλη, το μάνα εξ ουρανού!
Μέσα στις καταγγελίες υπάρχει η ανθρώπινη μούργα! Όλος ο ευτελισμός, η προστυχιά, το κατασπαρακτικόν μένος του δίποδου.
Ο ένας θέλει να φάει τον άλλον.
Το αν αυτό είναι ορθόν, το αν η σαρκο-φάγος διάθεση κάποιων μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ενασχόλησης γενικώς του Τύπου (ηλεκτρονικού-εντύπου) αυτό είναι ,επίσης μια άλλη ιστορία, που θα μας μας απασχολήσει σε άλλη ενότητα).
Είναι, όμως, στοιχείο υπαρκτό και λειτουργικό που δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε, να το προσπεράσουμε..
Αν τον καταγγέλοντα τον φέρεις στα νερά σου, αυτός θα συνεχίσει να παράγει ατέλειωτες ποσότητες κακίας, κατά εκείνου που νομίζει ότι τον έχει βλάψει.
Αν δε το πρόσωπον προς το οποίο καταφέρεται είναι γνωστόν, τόσο το καλύτερο για τον τηλεφωνούντα ρεπόρτερ. Θα τρίβει τα χέρια του.
Η ανθρώπινη μούργα,
η κακότητα
του ανθρώπου
προς τον άλλον άνθρωπο,
είναι το μάνα εξ ουρανού, στην καθημερινή ύλη της εφημερίδας, του Τύπου γενικώς!
Η αυτοκομωδιοποίηση του ρεπόρτερ, τσακίζει κόκκαλα κι ανοίγει πόρτες!
Νόστιμος ο … πατσάς, μα νοστιμότερη η είδηση!
Χαριτωμένα τα “παιχνιδάκια” με τα ονόματα εκείνων που επικοινωνείτε..
Θα το χαρείτε και θα το χαρούν, αρκεί να παίρνετε
ανάλογες στροφές!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ας σταματήσουμε πιά τα μαθήματα τηλεφωνικής επικοινωνίας. Σε κάθε τηλεφώνημα υπάρχουν χιλιάδες παράγοντες που διαδραματίζουν θετικό ή αρνητικό επικοινωνιακό ρόλο.
Σε σας εναπόκειται πώς θα εκμεταλευθείτε επωφελώς την τηλεφωνική επικοινωνία.
Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.
Οι ευκαιρίες απίθανες.
Τα εμπόδια πολλά.
Η προσωπική σας χάρη ατελεύτητος.
Επισημάναμε πάμπολλα.Με την πρόθεση να σας πιάσουμε από το χεράκι και να σας οδηγήσουμε σε μονοπάτια, που ενώ φαίνονται ότι είναι κοινά και γνωστά σας, περιέργως τα παραβλέπετε. Τολμείστε.
Σας δώσαμε ένα πλάνο, “τηλεφωνικής δράσης” αρκετά καταλυπτό και περιεκτικό, υποθέτουμε. Τώρα… χρειάζεται να βάλετε κι εσείς το δικό σας αλατοπίπερο για να νοστιμέψει το ρεπορτάζ.
Προχωρείστε.
Επικαλούμενος μια Σαλόνικιώτικη προσταγή λέγω:
–Βούρ στον πατσά!
Τι σημαίνει αυτό, ακριβώς, δεν ξέρουμε. Και ιδίως πώς προέκυψε η ρήση. Υποθέτουμε ότι σημαίνει: “βαράτε στο σταυρό, όπου νομίζετε ότι θα βγεί είδηση!”
Και φυσικά δεν προτίθεμεθα ούτε στον πατσά ούτε στην είδηση να αντιταχθούμε.
Και τα δυό είναι νόστιμα!
Νόστιμον ήμαρ!

VIDEO -MAΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ 

Μικρογραφία<br /><br />
” />4:37<img src=

Πώς να βγάζετε τις ειδήσεις-Οδηγίες  Από τον βετεράνο ρεπόρτερ του BBC: Η Τέχνη της απόσπασης της προσοχής

Μικρογραφία<br /><br />
” />2:16<img src=

IAN MCSHANE TALKS JOURNALISM FOR SCOOP

Ian McShane, whose character in Scoop meets with a tragic ending, talked about movie vs real journalism and the differences between countries and 
Μικρογραφία<br /><br />
” />6:42<img src=
Μικρογραφία<br /><br />
” />5:17<img src=

Compilation: Funny 1920′s Reporter Scoops Callahan

Hilarious compilation of some of Scoop Callahan’s best work. Scoops is a 1920′s style sports reporter who askes athletes and coaches 

Δεν υπάρχουν σχόλια: